Σαββατιάτικη καλημέρα η σημερινή,κι η πρώτη καλημέρα γι' αυτού του είδους την επικοινωνία, που ομολογώ πως έχει εκείνο το άβολο του καινούριου, αλλά είναι ωραία.
Με τις φωτογραφίες δεν είμαι μάστορας, αλλά είπα να το ξεκινήσω για να δείχνω τα καμώματα της κουζίνας μου. Και ιδού λοιπόν μερικά γλειφιτζούρια, πολύ της μοδός τελευταία, με marshmallow, λιωμένη σοκολάτα κι από πάνω ό,τι βάζει ο νους σου.
Ξηροκάρπια, χρωματιστή ζάχαρη, καβουρδισμένο ινδοκάρυδο.
Δένονται σε φιόγκο και προσφέρονται.
Τα δικά μου σήμερα θα γίνουν προσφορά στη μικρή Ελένη, ετών 9, που θα ανοίξει με το παιδικό ποιηματάκι "Τι'ναι η πατρίδα μας" τη συναυλία του Σεραφείμ με θέμα "Αχ, πατρίδα", εδώ στη μακρινή Νέα Υόρκη. Πατρίδα παραμένει μία, αν και όχι πάντα ίδια κι απαράλλαχτη.
"Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σού απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις." Οδυσσέας Ελύτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου